کاردرمانی (OT) یک حرفه درجهت علمی، بهداشتی و درمانی است که توسط شورای حرفههای بهداشت و درمان تنظیم میشود. کاردرمانی به عنوان یک “رویکردی برای تمام نیازهای شخص” به سلامت روان و جسم و بهزیستی او میپردازد و افراد را قادر می سازد تا به پتانسیل کامل خود دست یابند. کاردرمانی پشتیبانی عملی را از توانمندسازی افراد برای تسهیل بهبود و غلبه بر موانع جلوگیری از انجام فعالیتهایی (یا مشاغل) است که برای آنها مهم است، فراهم میکند. این حمایت باعث افزایش استقلال و رضایت مردم در همه ابعاد زندگی میشود.
“کار” به عنوان یک اصطلاح به فعالیتهای عملی و هدفمندی اطلاق میشود که به افراد امکان میدهد زندگی مستقل و حس هویت فردی داشته باشند. کار میتواند کارهای اساسی روزانه مانند مراقبت از خود، شغل یا اوقات فراغت را شامل شود.
به زندگی روزمره خود بیاندیشید. آیا اگر به اینترنت دسترسی نداشتید، میتوانستید به راحتی با این موضوع کنار بیایید یا زندگی کنید؟ یا نمیتوانستید صبحها از رختخواب خارج شوید؟ متخصصین کاردرمانی در کلینیکهایی با بزرگسالان و کودکان در هر سنی با طیف گستردهای از بیماریها کار میکنند. در این کلینیکها معمولاً به افرادی کمک میشود که به دلیل بیماری روانی، ناتوانی جسمی یا یادگیری دچار مشکل هستند. آنها می توانند در مکانهای مختلفی از جمله سازمانهای بهداشتی، خدمات درمانی، مسکن، آموزش، سازمانهای داوطلبانه یا به عنوان پزشکان مستقل فعالیت کنند.
کاردرمانگران در کلینیک چه میکنند؟
متخصصین کاردرمانی نقش مهمی در کمک به افراد در هر سنی برای غلبه بر اثرات ناتوانی ناشی از بیماری، پیری یا تصادف دارند تا بتوانند وظایف روزمره یا شغلی خود را انجام دهند. یک متخصص کاردرمانی تمام نیازهای بیمار مانند نیازهای جسمی، روانی، اجتماعی و محیطی را در نظر میگیرد. این پشتیبانی میتواند یک تغییر واقعی در افراد ایجاد کند تا حس تازهای برای هدف، باز کردن افقهای جدید و تغییر احساس نسبت به آینده داشته باشند.
مهارتهای کاردرمانگر میتواند آنها را به نقشهای نوظهور مانند کار با پناهجویان یا پناهندگان، کار در کنار پلیس یا خدمات آتش نشانی یا ارتباط با خدمات روانپزشکی سوق دهد.
چه کسی میتواند در کلینیکها از متخصصین کاردرمانی بهرهمند شود؟
حوزه فعالیت کاردرمانگران شامل موارد زیر است:
کودکان و نوجوانان
آیا فرزند شما برای انجام فعالیتهای روزانه در خانه، مدرسه یا جامعه مشکل دارد؟ آیا آنها چالشهایی را تجربه میکنند که بیشتر کودکان در حال رشد با آنها مواجه نمیشوند؟ در این صورت یک متخصص کاردرمانی میتواند به فرزند شما کمک کند. کاردرمانی درمانی است که از کودکان و خانواده آنها در هنگام مشکلات مانند مواردی که در زیر ذکر شده است، پشتیبانی میکند.
تأخیر در رشد
تأخیر در رشد به معنای این است که کودک از رشد مهارتهایی که در یک سن خاص یا در یک دوره زمانی خاص متداول است عقب مانده است. با این وجود اگر کودک شما کمی در مهارتها از هم سن و سالان خود عقب بماند به معنای تاخیر در رشد نیست. این عقب ماندگی در واقع در ترکیبی از مهارتها خود را نشان میدهد یا نقاط عطف رشد را برآورده نمیکند. در زیر نمونههایی از تأخیر در رشد کودک آورده شده است:
- نرسیدن به نقاط عطف رشد در نشستن، چهار دست و پا رفتن و راه رفتن
- عدم یادگیری در سن مناسب
- عدم پیشرفت سن بازی و مهارتهای اجتماعی
مهارتهای حرکتی ظریف
مهارتهای حرکتی ظریف حرکات کوچکی هستند که با انگشتان دست، انگشتان پا، مچ دست، لب و زبان مانند نگه داشتن یک شی کوچک یا برداشتن یک قاشق انجام میشود. اگر فرزند شما با مهارتهای حرکتی ظریف دست و پنجه نرم میکند، ممکن است در یکی از این اقدامات دچار مشکل شود:
- بازی با اسباب بازی و پازل
- نگه داشتن مداد
- استفاده از قاشق و چنگال یا نی در یک زمان مناسب برای سن او
- استفاده از قیچی
- استفاده از زیپ، دکمه، کفش
- رنگ آمیزی، نقاشی، ردیابی، اشکال پیش نویس
- دست خط بد، مشکل در نوشتن حروف / اعداد
- عدم تسلط دست در یک زمان مناسب برای سن او
- اجتناب از کارها و بازیهایی که به مهارتهای حرکتی ظریف نیاز دارند
حرکت، قدرت و پیشرفت تعادل (مهارتهای حرکتی درشت)
مهارتهای حرکتی درشت به ما کمک میکند تا دستها، پاها و سایر قسمتهای بدن خود را حرکت داده و اعضای بدن خود را با یکدیگر هماهنگ کنیم. این مهارتهای حرکتی عضلات بزرگتری را درگیر میکنند که به ما در کنترل بدن کمک میکنند. کودکی که در حرکت، قدرت و/ یا تعادل از سایر کودکان عقب است ممکن است دست و پا چلفتی یا ناهماهنگ به نظر برسد. این کودکان همچنین ممکن است با این موارد نیز مشکل داشته باشند:
- بالا رفتن و پایین رفتن از پلهها در سن مناسب
- هماهنگی هر دو طرف بدن
- درک مفهوم راست و چپ
- مهارتهای توپ بازی ضعیف
- تعادل ضعیف
میزان عضلات این کودکان، یا تنش و مقاومت عضلات آنها میتواند بیشتر یا کمتر از نقاط عطف رشد آنها باشد. آنها همچنین ممکن است:
- از بلند کردن یک پا از زمين بترسند
- خط میانی بدن خود را در هنگام انجام کارهای مدرسه و بازی از حالت تعادل خارج نمیکنند
- از انجام کارها و بازیهایی که به مهارتهای حرکتی درشت نیاز دارند خودداری میکند
پردازش بینایی
پردازش بینایی فرآیندی است که ما از آن برای ایجاد حس از آنچه که میبینیم استفاده میکنیم. این فرایندی در مغز ماست که اطلاعات بینایی را تفسیر میکند. اگر فرزند شما با یکی از این موارد مشکل دارد، ممکن است در پردازش بینایی مشکل داشته باشد:
- مشکل در فاصله و اندازه حروف
- مشکل در شناخت حروف
- مشکل در نوشتن از روی اشکال یا حروف
- مشکل در ردیابی بصری و عبور از خط میانی
- مشکل در یافتن اشیاء در بین اشیاء دیگر
- مشکل در مشق نوشتن از صفحه یا مقاله دیگر
- مشکل با مفهوم راست و چپ
کودک شما ممکن است هنگام خواندن یا مشق نوشتن از یک صفحه، مکان خود را از دست داده یا ممکن است تماس چشمی ضعیفی داشته باشد.
حرکت دهان یا حس دهانی
مهارت حسی دهان یا حس دهانی کنترل حرکات عضلات در صورت و ناحیه دهان مانند لب، فک، زبان و کام نرم است. تاخیر در مهارتهای حسی و حس دهانی می تواند به یک یا چند طریق خود را نشان دهد:
- افتادگی بیش از حد
- به جای جویدن غذا توسط دندانهای آسیاب، غذا را در جلوی دهان میجود
- مشکل در استفاده از یک فنجان در سن مناسب
- مشکل در نوشیدن با نی در سن مناسب
- نیاز به زمان طولانی برای نوشیدن شیر از بطری یا نوشیدن شیر مادر
- خستگی بعد از خوردن غذا
- کودک هنگام شیر خوردن، شیر زیادی را از گوشه لب خود از دست میدهد
- کودک هنگام نوشیدن یا جویدن، مایعات یا مواد غذایی اضافی را از دهان خود بیرون میریزد
- به نظر میرسد کودک هنگام غذا خوردن بیش از حد حساس است، فقط انواع خاصی از مواد غذایی را میخورد
- کودک بیش از حد مناسب سن خود، اسباب بازیها یا اشیاء را در دهان میگذارد
پردازش حسی
پردازش حسی به معنای اطلاعاتی است که از طریق حواس خود دریافت میکنیم مانند صدا و بو. فرزند شما ممکن است نسبت به چیزهایی که در اطراف خود قرار دارد بیش از حد حساس باشد و علائم زیر را نشان دهد:
- واکنشپذیری یا حساسیت بیش از حد نسبت به صدا، لمس یا حرکت
- پاسخگو نبودن به احساسات خاص (به عنوان مثال تحمل درد زیاد، متوجه نبودن بریدگی / کبودی)
- دائماً در حال حرکت، پریدن، تصادف، و برخورد هستند
- به راحتی توسط محرکهای بینایی یا شنوایی تمرکز خود را از دست میدهند
- واکنش عاطفی
- مشکل در کنار آمدن با تغییرات
- عدم توانایی در آرام کردن خود هنگام ناراحتی
مهارتهای تعامل اجتماعی
مهارتهای تعامل اجتماعی مهارتهایی هستند که به ما کمک میکنند تا بادیگران ارتباط برقرار کنیم و افراد اطراف خود را درک کنیم. این مهارتها به ما کمک میکنند تا با افراد دیگر در زندگی خود رابطه برقرار کنیم. اگر برخی موارد را در فرزند خود مشاهده کردید، ممکن است او مهارتهای اجتماعی خود را به تأخیر بیاندازد:
- مشکل در تعامل اجتماعی و تعامل با خانواده و همسالان
- مشکل در سازگاری با محیطهای جدید
- تأخیر در مهارتهای زبانی
- تمرکز بیش از حد روی یک موضوع (به عنوان مثال فضا، جهان، دایناسورها، قطارها)
- عدم توانایی در کنار آمدن با محیط مدرسه
چالشهای یادگیری
چالشهای یادگیری که بعضاً به آنها معلولیت یادگیری گفته میشود نوع دیگری از تأخیر در رشد است. اگر فرزند شما در یکی از موارد زیر با مشکل مواجه شده است، ممکن است لازم باشد با یک متخصص کاردرمانی مشورت کنید:
- نمیتوانند در مدرسه تمرکز داشته باشند
- به راحتی حواسشان پرت میشود
- در پیروی از دستورالعملها و انجام کارها مشکل دارد
- کار در مدرسه به راحتی آنها را خسته میکند
- کنترل ضعف روی ضربان قلب
- بیشفعالی یا کمبود انرژی
- همه تکالیف خود را انجام نمیدهد
- در یادگیری مطالب جدید مشکل دارد
- برعکس نوشتن حروف یا اعداد بعد از هفت سالگی
مهارت در بازی
مهارتهای بازی مهارتهایی هستند که میتواند به کودک کمک کند دنیای اطراف خود را درک کند. کودک از طریق بازی میتواند اعتماد به نفس به دست آورد، حل مسئله را یاد بگیرد و مهارتهای اجتماعی را رشد دهد. اگر فرزند شما یکی از علائم زیر را نشان دهد رشد مهارتهای او ممکن است به تعویق بیفتد:
- برای شروع بازی به راهنمایی بزرگسالان نیاز دارد
- در بازیهای تقلیدی مشکل دارد
- بازیهای بدون هدف را به صورت سرگردان و بیهدف انجام میدهد
- به سرعت از یک فعالیت به فعالیت دیگر منتقل میشود
- اسباب بازیهای خود را به درستی کشف نمیکند
- ساعتها یک بازی تکراری را انجام میدهد (به عنوان مثال، اسباب بازی های خود را تنظیم میکند)
- هنگام بازی با همسالان / خواهران و برادران خود در ارتباط نیستند
- مفاهیم اشتراک گذاری و نوبت را درک نمیکند
به یاد داشته باشید که همه کودکان متفاوت هستند و مجموعه مهارتها را با سرعت خاص خود پرورش میدهند. با این حال، اگر فکر میکنید فرزند شما ممکن است برای رشد برخی از مهارتهای خود بیش از اندازه تلاش کند، میتوانید با یک متخصص کاردرمانی تماس بگیرید.
افراد دارای معلولیت جسمی
کاردرمانی میتواند به افراد دارای ناتوانی جسمی، از جمله کسانی که احتمالاً تحت عمل قطع عضو قرار گرفتهاند، کمک کند تا فعالیتهای روزانه و سرگرمیهای مورد علاقه خود را دنبال کنند. هنگامی که کاردرمانگران با معلولان کار میکنند، روی موضوعاتن زیر تمرکز میکنند:
- بازیابی عملکرد افراد تا یک سطح مطلوب، علیرغم وجود موانع
- چگونگی اصلاح فعالیتهایی که شخص به آن احتیاج دارد یا میخواهد انجام دهد، برای آسانتر شدن آنها
- چگونگی احساس شخص نسبت به خود و توانایی او در مقابله با مشکلات
- چگونگی تغییر در محیط جسمی و اجتماعی افراد برای کاهش محدودیتها
افراد دارای ناتوانی در یادگیری
متخصصین کاردرمانی از افرادی که در یادگیری ناتوان هستند پشتیبانی میکنند تا به آنها کمک کنند در مهارتهای زندگی، کار و فعالیتهای اوقات فراغت خود تا حد امکان مستقل باشند. کارشناسان کاردرمانی ازطرق زیر به این افراد کمک میکنند:
- با افراد، خانوادهها و کارمندان حمایتی کار میکنند تا اهمیت شرکت در فعالیتهای روزمره را درک کنند
- به افراد دارای ناتوانی در یادگیری کمک میکنند تا در کارهای خانه مانند پخت و پز شرکت کنند
- به افراد کمک میکنند تا مستقل زندگی کنند
- آنها را به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی ترغیب میکنند تا افراد دارای ناتوانی در یادگیری بتوانند به امکانات جامعه دسترسی پیدا کنند
- از مردم در جریان کار داوطلبانه یا اشتغال حمایت میکنند
- از مردم برای توسعه مهارتهای والدین حمایت میکنند
افرادی که دارای مشکلات روانی و ذهنی هستن
متخصصین کاردرمانی به افراد کمک میکنند تا روند رضایت بخشی در فعالیتهای روزمره خود داشته باشند، به گونهای که احساس هدف در آنها ایجاد شود و مسیر بهبودی آنها بهتر طی شود. آنها با انجام موراد زیر به بیماران کمک میکنند:
- به افراد کمک میکنند تا بهتر بتوانند از خود مراقبت کنند، به عنوان مثال از آنها پشتیبانی میکنند تا نحوه استفاده از ماشین لباسشویی یا پخت و پز برای خودشان را یاد بگیرند
- با یادگیری مهارتهای بودجه بندی و نحوه استفاده از بانکها به افراد کمک میکنند تا پول خود را مدیریت کنند
- با تهیه سیستمهایی، برای مثال نامه و صورتحساب یا مذاکره با همسایگان، از افراد حمایت میکنند تا به طور مستقل زندگی کنند
- با افراد کار میکنند تا مهارتهای کاری خود را شناسایی و بهبود بخشند، درخواست شغل دهند و در شغل خود بمانند
- به افراد کمک میکنند تا به فعالیتهای اصلی اوقات فراغت خود دسنرسی پیدا کنند و از آنها استفاده کنند
- در مورد میزان کمک به شخص برای زندگی مستقل در طولانی مدت مشاوره میدهند
افراد مسن
متخصصین کاردرمانی میتوانند به افراد مسن کمک کنند تا فعالیتهای روزانه خود را انجام دهند و سلامتی خود را حفظ کنند یک متخصص کاردرمانی میتواند از فعالیتهای اجتماعی افراد مسن حمایت کند:
- درک مشکلات و کار با فرد سالخورده برای یافتن راههای ارتباط اجتماعی بیشتر
- تدوین استراتژیهایی برای افزایش اعتماد به نفس شخص هنگام دیدار با افراد جدید
- وسایلی مانند وسایل راه رفتن را به آنها توصیه میکند، بنابراین فرد هنگام بیرون آمدن از خانه احساس اطمینان میکند
معالجه کاردرمانی در کلینیکها چیست؟
کار یک متخصص کاردرمانی از نظر تنظیم روش درمان متفاوت است، اما روند درمانی خاصی را دنبال میکند.
ارزیابی کاردرمانی
شما درمان را با یک ارزیابی شروع خواهید کرد. درمانگر در این مرحله اطلاعاتی در مورد تاریخچه، وضعیت سلامتی و فعالیتهای شما که در حال حاضر محدود شده است از شما خواهد گرفت. سپس از این اطلاعات برای همکاری با شما برای ایجاد برنامه مراقبت خود (POC) استفاده میکند. برنامه شما شامل اهداف خاص (کوتاه مدت و بلند مدت) و همچنین تکنیکهای درمانی است که درمانگر شما برای دستیابی به آن اهداف به شما کمک میکند.
درمانهای کلینیک گفتار درمانی
درمانهای بعدی بر روی ترکیبی از ارائه مداخلات جسمی، عاطفی یا شناختی متمرکز است تا به شما در دستیابی به اهداف خود کمک کند. درمانگران همچنین در نظر دارند که آیا تغییر در محیط (یا فعالیتهای خاص شما) ممکن است به شما در دستیابی به موفقیت کمک کند یا خیر. در اینجا چند مثال از کارهایی که درمانگر میتواند برای کمک به افراد انجام دهد آمده است:
- ارزیابی فناریهای کمکی
- ارزیابیهای کوتاه هیجانی / رفتاری
- آموزش مجدد کار در جامعه
- کمک به بهبود زخمها
- توسعه مهارتهای شناختی
- غربالگری رشد
- تکنیکهای درمان دستی
- آموزش مجدد عصبی عضلانی
- آموزش مراقبت از خود / مدیریت خانه
- تکنیکهای ادغام حسی
- فعالیتهای درمانی
- مدیریت ویلچر
کلینیک کاردرمانی با کلینیک فیزیوتراپی (PT) چه تفاوتی دارد؟
متخصصین کاردرمانی و فیزیوتراپی (PT) از جهاتی کاملاً مشابه هستند زیرا هر دو متخصص توانبخشی هستند که تلاش میکنند به بیماران کمک کنند تا به سطح عملکرد قبلی خود بازگردند.
تفاوت اصلی این است که متخصص کاردرمانی بیشتر بر بهبود فعالیتهای روزانه تمرکز دارد در حالی که متخصص فیزیوتراپی بیشتر بر پیشرفت خاص حرکات بدن تمرکز دارد.