جدا کردن اتاق کودکان از والدین و سن مناسب برای آن (ترفندها)

پس از تولد کودک و برگشتن به منزل معمولاً پدر و مادر به همراه فرزند خود در یک اتاق می‌خواند زیرا استفاده از اتاق مشترک باعث می‌شود که شیر دادن به کودک، عوض کردن پوشک و آرام کردن او در ساعات شب راحت تر باشد اما در برخی موارد پدر و مادرها تصمیم می‌‌گیرند که زمان جدا کردن کودک و خواباندن او در یک اتاق دیگر فرا رسیده است زیرا می‌‌خواهند کودک شان یاد بگیرد که چگونه به تنهایی بخوابد یا آنکه خودشان خواب بهتری داشته باشند. معمولاً آکادمی نوزادان و کودکان خوابیدن در یک رختخواب مشترک را رد می‌کند زیرا این کار می‌‌تواند باعث بروز سندروم مرگ ناگهانی کودک یا خفه شدن کودک در موارد شود که به همراه پدر و مادر خود در یک رختخواب می‌خوابد. اما این انجمن به پدر و مادرها توصیه کرده از تا زمانی که کودکان را به سن یک سالگی می‌رسد می‌توانند در یک اتاق مشترک بخوابند و به همین ترتیب ریسک بروز سندروم مرگ ناگهانی کودک به حداقل خواهد رسید. با این حال مجله اختلالات عاطفی در گزارشی اعلام کرده است که کودکانی که به طور مداوم با پدر و مادر خود در یک اتاق می‌خوابند در سن شش سالگی دچار مشکلات مرتبط با سلامت ذهن می‌شوند. به این ترتیب معمولاً به پدر و مادرها توصیه می‌‌شود که اجازه ندهند کودک آنها عادت خوابیدن در رختخواب مشترک را یاد بگیرد و حتما قبل از سن یک سالگی کودک جای خواب را عوض کنند.

چه سنی برای جدا کردن اتاق کودک مناسب است؟

 معمولاً خوابیدن در یک اتاق مشترک ایرادی ندارد و حتی در ۶ ماه اول زندگی کودک توصیه می‌‌شود و می‌‌توان تا یک سالگی کودک را در اتاق خود خواباند اما پس از آن خواباندن کودک در اتاق مشترک یکی از اشتباهات بزرگ پدر و مادر محسوب می‌شود. به خاطر داشته باشید که منظور این است که به طور کامل اتاق کودک جدا شود نه اینکه جای خواب او را از جای خواب خودتان کمی فاصله بدهید. انجمن کودکان و نوزادان اعلام کرده است که تا یک سال اول زندگی کودک، خوابیدن در یک اتاق مشترک باعث می‌شود که ریسک بروز مرگ ناگهانی کودک به حداقل برسد. سندروم مرگ ناگهانی کودک یا SIDS یک اختلال اپیدمیک است که در آن نوزادان به طور ناگهانی فوت می‌‌کند و علت آن به طور کامل مشخص نیست. سندروم مرگ ناگهانی کودک معمولا زمانی رخ می‌‌دهد که نوزاد خوابیده است و به شکل کاملا ناگهانی فوت می‌کند. تصور بر این است که خواباندن نوزاد تا سن ۱۱ سالگی در نزدیک پدر و مادر باعث می‌‌شود که آنها بتوانند از نزدیک او را تحت نظر بگیرند. به این ترتیب شما می‌توانید کودک خود را به خوبی ببینید و درصورتی که دچار هرگونه مشکلی شده باشد فوراً به فکر راه حل باشید. معمولاً پزشکان عقیده دارند که اگر کودک در نزدیکی پدر و مادرش قرار نداشته باشد آنها نمی‌توانند مشکلش را مشاهده کنند و واکنش نشان دهند و او را نجات بدهند. اما موارد دیگری نیز وجود دارد که خوابیدن در یک اتاق مشترک ایرادی ندارد. بدون شک این مسئله حقیقت دارد به عنوان مثال اگر شما در خانه زندگی می‌کنید که از لحاظ فضا محدودیت دارد و شما حق انتخاب دیگری ندارید مجبور هستید با فرزندتان در یک اتاق بخوابید در این گونه شرایط خوابیدن در کنار کودک قابل قبول است زیرا شما انتخاب دیگری ندارید. یکی دیگر از مواردی که باعث می‌شود خوابیدن کودک در کنار پدر و مادر ضروری باشد این است که او دچار یک نوع بیماری یا اختلال باشد که کودک به بررسی دقیق در طول ساعات شبانه روز نیاز داشته باشد تا امکان مراقبت از او فراهم شود و پدر و مادر بتواند پاسخگوی نیازهای او باشند. اما در صورتی که فضای منزل بزرگ باشد و کودکی که مشکل یا بیماری داشته باشد شما باید از خوابیدن در کنار کودک تان خودداری کنید در صورت امکان فرزندتان را به اتاق خودش راهنمایی کنید. حتی اگر به علت محدودیت فضا مجبور هستید که تخت کودک تان را در اتاق خود قرار دهید این کار خیلی بهتر از خوابیدن در یک رختخواب مشترک است.

 چه موقع خوابیدن کودک در کنار پدر و مادرش قابل قبول نیست؟

 برخی از پدر و مادرها ترجیح می‌دهند که فرزندشان را در کنار خود بخوابانند حتی اگر کودک اتاق خواب مخصوص خود را داشته باشد. با رسیدن کودک به سن یک سالگی بهتر است هر چه سریع تر اتاق خواب او را جدا کنید زیرا دیگر هیچ گونه خطری سلامت او را تهدید نمی‌‌کند. واقعیت این است که برخی از پدر و مادرها دوست دارند که در کنار فرزند خود بخوابند زیرا در این شرایط اوقات بیشتری را در کنار فرزندشان سپری می‌‌کنند. خوابیدن در کنار کودک باعث می‌‌شود که پدر و مادر بتواند فرزند خود را بغل کند و این کار به آنها احساس آرامش می‌دهد. آنها عقیده دارند که هنگامی ‌که کودک شان را در کنار خود می‌خوابانند فرزند شان آرامش بیشتری دارد کودک نیز دوست دارد در کنار پدر و مادرش بخوابد. به طور کلی پدر و مادر بهترین دوستان کودک هستند و کاملا قابل اعتماد می‌باشند و این مسئله که کودک دوست دارد در کنار پدر و مادرش بخوابد قابل درک است زیرا کودکان در هنگام خوابیدن کنار پدر و مادر خود احساس امنیت بیشتری خواهند کرد و دیگر از تاریکی اتاق و تصاویری که به شکل هیولا دیده می‌شود نمی‌ترسند. در این گونه مواقع که به علت ترس غیرمنطقی کودک یا تعلق خاطر قوی بین کودک و پدر و مادر آنها در یک اتاق مشترک می‌خوابند و هیچ گونه نگرانی در ارتباط با مسائل مربوط به ایمنی وجود ندارد معمولا باید هرچه سریع تر جای خواب کودک را جدا کنید زیرا خوابیدن در یک اتاق مشترک و رختخواب مشترک ضرورتی ندارد.

 تاثیرات روانی خوابیدن در اتاق مشترک

 مطالعات متعددی در ارتباط با خوابیدن کودک و پدر و مادرش در یک اتاق مشترک انجام شده است. در حقیقت این مسئله و بررسی آن کار دشواری است زیرا مشکلات روانی گاهی اوقات چند سال طول می‌کشند تا به وجود بیایند و این مسئله باعث شده که نتوان به راحتی به علل بروز مشکلات خاص ذهنی و عاطفی کودک اشاره کرد. برخی از تاثیرات منفی خوابیدن کودک و پدر و مادر در یک اتاق به شرح زیر می‌باشد:

• خوابیدن مداوم در یک اتاق یا یک رختخواب باعث می‌شود که میزان درونی سازی مشکلات توسط این گروه از کودکان در مقایسه با کودکانی که جدا می‌خوابند بیشتر باشد.
• کودکانی که با پدر و مادر خود در یک اتاق می‌خوابند در مقایسه با کودکانی که جدا می‌خوابند بیشتر دچار مشکلات و اختلالات خواب خواهند شد.
• کودکانی که با پدر و مادر خود در یک اتاق می‌خوابند در مقایسه با کودکانی که جدا می‌خوابند نمره کمتری را در آزمونهای مربوط به مهارت‌های اجتماعی دریافت می‌کنند.

 چرا باید جای خواب کودک را جدا کرد؟

 هدف ما به عنوان پدر و مادر از تربیت کودک این است که یک کودک شاد و سالم و موفق را به جامعه تحویل بدهیم. همه ما دوست داریم که کودکان ما شجاع و مستقل باشند و اعتماد به نفس بالایی داشته باشند و بتوانند بر مشکلات خود غلبه کنند اما جدا کردن اتاق خواب کودک با دست یافتن به این اهداف و ویژگی‌ها منافات دارد.

 خوابیدن در یک اتاق مشترک باعث وابستگی کودک می‌شود 

 تا زمانی که شما تصمیم داشته باشید که با فرزند خود در یک اتاق یا یک رختخواب بخوابید به جای آنکه کودک خود را مستقل کنید باعث وابسته شدن او خواهید شد. وظیفه ما به عنوان پدر و مادر این است که کودکانی تربیت کنیم که در دوران بزرگسالی به افراد توانمند و مستقل تبدیل شوند. ما انواع مهارت‌های جسمانی، ذهنی و عاطفی را به آنها یاد می‌دهیم تا بتوانند بهتر مسیر زندگی خود را طی کنند. ما باید با قدرت و توانایی خود کارهایی را انجام بدهیم تا فرزند ما در دوران بزرگسالی بتوانند زندگی شاد و سالم و پر از موفقیت داشته باشد. هنگامی ‌که ما به دلایلی از قبیل ترس از تاریکی، ترس از تنهایی یا ترس از هیولا فرزندمان را به اتاق یا رختخواب خود راه می‌دهیم در واقع فرصت و امکان درست و منطقی فکر کردن را از کودک خود سلب می‌کنیم و اجازه نمی‌دهیم شجاع باشد. ما این شانس را از کودک خود می‌‌گیرد که منطقی فکر کند و کودک ما فرصت مستقل بار آمدن را از دست خواهد داد و به جای آن که یاد بگیرد از تاریکی نترسد با یک احساس غیر عقلانی و ناسالم از تاریکی مواجه خواهد شد و به جای آن که یاد بگیرد منطقی فکر کنند و بر ترس خود غلبه نماید برای درخواست کمک و احساس امنیت به سراغ پدر و مادر خود خواهد رفت. در این حالت کودک با همان ترس غیرمنطقی دوران کودکی وارد دوران بزرگسالی خواهد شد و نمی‌داند که در موارد مشابه باید چه کاری انجام بدهد. به طور کلی کودکی که به طور مداوم برای محافظت شدن به سراغ پدر و مادرش می‌رود در دوران بزرگسالی نیز به پدر و مادرش متکی خواهد بود و به جای آن که با ترس یا مشکلات خود مواجه شود برای حل آنها به پدر و مادرش چشم می‌دوزد.

 خوابیدن در اتاق مشترک صمیمیت زن و شوهر را از بین می‌برد 

 اگر چه تعداد زیادی از پدر و مادرها عقیده دارند که کودک شان اولویت اصلی آنها است این موضوع در زندگی زن و شوهر یک دیدگاه ناسالم در نظر گرفته می‌شود زیرا باید ازدواج و روابط شما با همسرتان به اندازه کودکی که دارید اهمیت داشته باشد. با بزرگ شدن کودک و ترک کردن منزل دوباره زندگی شما حول محور همسرتان متمرکز خواهد شد. به عبارتی هنگامی ‌که شما و فرزندتان در یک اتاق می‌خوابید حریم خصوصی خود را از بین می‌برید و دیگر اتاق خواب شما جایی برای ارتباط صمیمانه با همسر نخواهد بود. داشتن روابط جنسی و عشق بازی موثرترین روش برای حفظ ارتباط با همسر است. به عبارتی رابطه جنسی با همسر باعث کاهش استرس، افزایش ایمنی بدن و حفظ سلامت قلب خواهد شد. در ۷۳ درصد از موارد، طلاق به علت عدم تعهد و ۵۵ درصد از موارد به علت خیانت رخ می‌دهد. روابط جنسی منظم و ایجاد حریم خصوصی برای روابط جنسی یک روش مطمئن برای تداوم ازدواج است ولی نداشتن رابطه جنسی به معنای زنگ خطر برای رسیدن به مرحله طلاق می‌باشد. خوابیدن در اتاق یا رختخواب مشترک با کودک مانع بزرگ برای روابط جنسی است و باید به منظور حفظ یک ازدواج سالم به شدت از این کار پرهیز کرد.

چرا باید اتاق کودک را از والدین جدا کرد؟

جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین می‌تواند برای رشد و توسعه سالم و استقلالی کودک اهمیت داشته باشد. برخی از دلایل اصلی این اقدام عبارتند از:

1. ارتقاء استقلال کودک: اتاق جداگانه برای کودک فرصتی است تا استقلال خود را تقویت کند و برای تصمیم‌گیری‌های خود مسئولیت بپذیرد. این اقدام به کودک کمک می‌کند تا مسئولیت پذیری، انضباط شخصی و استقلال را تجربه کند و در نتیجه خودباوری و قدرت اعتماد به نفس را تقویت کند.

2. تشویق به خلاقیت و توسعه فردی: برای برخی از کودکان، داشتن یک فضای خصوصی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا خلاقیت و توانایی‌های شخصی خود را پرورش دهند. این فضای خصوصی به کودک کمک می‌کند تا خود را درک کند و هویت خود را شناخته و تقویت کند.

3. تقویت احساس امنیت و خودمختاری: کودکانی که فضای خصوصی و اتاق جداگانه دارند، احساس امنیت بیشتری دارند و احتمالاً بهتر می‌توانند با واقعیت‌های مختلف زندگی کنار بیایند. همچنین این فضای خصوصی به کودک اجازه می‌دهد تا به صورت خودمختارانه و آرامش بخش با خودش به کنار بیاید.

به طور کلی، جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین می‌تواند به رشد و توسعه مثبت کودک کمک کند و به او این امکان را می‌دهد تا به شکل مستقل تر و با اعتماد به نفسی بیشتر با موانع زندگی کنار بیاید.

نحوه آماده‌سازی کودک برای جداکردن اتاقش از اتاق والدین

برای آماده‌سازی کودک برای جداکردن اتاقش از اتاق والدین می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

1. گام به گام: در ابتدا می‌توانید این تغییر در مراحل کوچک و تدریجی اعمال کنید. مثلاً می‌توانید به کودک اجازه دهید که در تعیین شروع روز برای خود تصمیم بگیرد یا مسئولیت‌های کمتری را به عهده بگیرد تا احساس مسئولیت پذیری و استقلال کند.

2. ارائه توضیحات: به کودک بیان کنید که اتاق جداگانه برای او فضایی است که به او کمک می‌کند برای خود مسئولیت بپذیرد و استقلال خود را بهبود بخشد. توضیح دادن مزایا و بهره‌مندی‌های این تغییر برای کودک می‌تواند بسیار مفید باشد.

3. اهمیت شناسایی: به کودک این موضوع را توضیح دهید که داشتن یک فضای خصوصی به او کمک می‌کند تا هویت خود را شناخته و توسعه دهد. احساس اهمیت و ارزشمندی کودک می‌تواند او را برای این تغییر آماده کند.

4. ایجاد فضای دلپذیر: اطمینان حاصل کنید که اتاق کودک آماده و دلپذیر باشد. از طریق اضافه کردن اشیاء مورد علاقه کودک، تزئینات رنگارنگ و فضایی دلپذیر و آرامش‌بخش، کودک را برای انتقال به این اتاق جدید آماده کنید.

5. حمایت و تشویق: حمایت و تشویق کودک در این فرایند بسیار حائز اهمیت است. به او کمک کنید تا با موفقیت به این تغییرات سازگار شود و از این انتقال به اتاق جدید لذت ببرد.

احترام به روند تطور طبیعی کودک و ارائه حمایت و تشویق موثر می‌تواند این فرآیند را برای کودک به یک تجربه مثبت و سازنده تبدیل کند.

 چگونه اتاق خواب کودک را جدا کنیم؟

 آیا شما هم قصد دارید اتاق خواب کودک خود را جدا کنید و از اینکه مدام کودک تان در کنار شما بخوابد و خسته شده اید؟ اگر پاسخ شما به این سوال مثبت است باید با رعایت نکات مهم به این هدف دست پیدا کنید. کودکانی که سالیان طولانی در اتاق پدر و مادر یا در رختخواب آنها می‌خوابند در مقابل درخواست جدا کردن اتاق خواب و رفتن به اتاق دیگر مقاومت می‌‌کنند اما شما باید صبور باشید و از اصول و روش‌های مثبت و موثر استفاده نمایید. به خاطر داشته باشید که اگر شما احساسات کودک خود را در نظر بگیرید و به آنها اهمیت بدهید و نشان بدهید که قصد دارید به او کمک کنید اتاق خوابش را جدا کند و علت جدا خوابیدن را برای او توضیح بدهید کودک همکاری بیشتری با شما خواهد داشت.

 برنامه ‌ای که برای خواب کودک دارید را توضیح بدهید 

 با توجه به سن کودک شما باید از روش استفاده کنید که برای او قابل درک باشد .باید جملات شما حول محور این مسئله باشد که چگونه اتاق خواب کودک و پدر و مادر جدا شود و درباره مزایای آن برای هر دو طرف صحبت کنید.

• به کودک خود کمک کنید به بتواند بفهمد که وقتی دو نفر با هم ازدواج می‌کنند به حریم خصوصی نیاز دارند و به او بگویید که ایجاد رابطه قوی و محکم بین پدر و مادر باعث می‌‌شود که محیط منزل شاد تر باشد و او عشق و علاقه بیشتری را از شما دریافت خواهد کرد.
• به کودک خود بگویید که هدف شما از تربیت او این است که مستقل و موفق بار بیاید. شما برای توضیح بهتر این مسئله می‌توانید در خصوص مزایای تنها بودن و غلبه کردن بر ترس و داشتن زمان و مکان خصوصی صحبت کنید.

 عواطف کودک خود را درک کنید 

 به تدریج کودک در شرایط قرار می‌‌گیرد که برای داشتن حریم خصوصی آماده می‌شود. اگر کودک شما به این مرحله رسیده است معمولاً شما با دردسر بسیار کمتری می‌توانید او را آماده کنید. اکثر پدر و مادرها برای جدا خوابیدن از کودک خود مشکل دارند به ویژه اگر خوابیدن آنها در کنار هم به مسائل ترس کودک یا کوچک بودن و ارتباطی نداشته باشد. اگر کودک شما به علت اضطراب از جدایی ناراحت است و گریه می‌‌کند باید به عواطف و احساسات او اهمیت بدهید از او بپرسید که چه احساسی دارد و چرا ناراحت است و به او کمک کنید تا بتواند بدون گریه و ناراحتی اهمیت جدا خوابیدن را درک کند به عنوان مثال می‌توانید به او بگویید :؟’من می‌فهمم که تو ناراحت هستی و ممکن است فکر کنی من و پدرت به زور تو را از اتاق بیرون می‌کنیم اما باید بدانی که ما عاشق تو هستیم و هیچ چیزی تغییر نکرده است. ما همیشه در اتاق هستیم و تو هر موقع که خواستی می‌توانی در بزنی و وارد اتاق شوی مگر آنکه موقع خواب باشد و ما خوابیده باشیم.’ آیا کودک شما هم از تنها خوابیدن ترس دارد؟ اگر از تنهایی و تاریکی می‌‌ترسد یا آن که دلایل دیگری برای ترسیدن دارد بهتر است فکر کمک کردن به او باشید تا بتواند بر ترسش غلبه کند. اطلاعات مفیدی در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی وجود دارد که می‌‌تواند به شما و خانواده تان کمک کند این مرحله را پشت سر بگذارید.

 به بهداشت خواب کودک اهمیت بدهید

 منظور از بهداشت مناسب خواب این است که شما تا چه اندازه در تغییر عادات خواب کودک خود موفق بوده اید و از چه فوت و فن‌هایی برای خواباندن کودک تان استفاده کرده اید. بهداشت خواب شامل عادات و محیط مناسب برای خواب خوب و با کیفیت است. برای آنکه بتواند تا حد امکان این مرحله را به خوبی و بدون مشکل سپری کرد باید یک برنامه منظم را برای ساعات خواب کودک خود طراحی کنید و یک محیط مناسب را برای خوابیدن آماده نمایید.

 برنامه منظمی را برای خواب کودک طراحی کنید

 برنامه منظم را برای خواب فرزند خود طراحی کنید که با سن و سال او همخوانی داشته باشد. انجمن کودکان و نوزادان آمریکا مقدار خواب کافی برای کودکان را به شرح زیر بیان کرده است:

• نوزادان ۴ تا ۱۲ ماهه به ۱۲ تا ۱۶ ساعت خواب نیاز دارند که شامل چرت روزانه نیز می‌باشد.
• کودکان ۳ تا ۵ ساله به ۱۰ تا ۱۳ ساعت خواب نیاز دارند که شامل چرت روزانه نیز می‌باشد.
• کودکان ۶ تا ۱۲ ساله به ۹ تا ۱۲ ساعت خواب نیاز دارند که شامل چرت روزانه نیز می‌باشد.
• نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند که شامل چرت روزانه نیز می‌باشد.

 از این منبع برای مشخص کردن ساعات خواب مناسب کودک خود استفاده کنید تا مطمئن شوید که فرزند شما به اندازه کافی خوابیده است. پس از انجام این مرحله شما باید یک برنامه مناسب را برای بهبود کیفیت خواب کودک خود طراحی کنید و حدود ۲ ساعت قبل از خواب به او مواد قندی یا کافئین‌ دار ندهید و حداقل یک ساعت قبل از خواب اجازه ندهید کودک شما از تلفن، موبایل تلویزیون، آی پد و مواردی از این قبیل استفاده کند و اطمینان حاصل کنید که قبل از خواب تکالیف مدرسه اش را انجام داده است، مسواک زده و دوش گرفته است. هدف از انجام این کارها این است که ۸ کودک را رأس ساعت مشخصی بخوابانید. به محض آنکه برنامه جدید را طراحی کردید و کودک از آن پیروی کرد می‌‌تواند به او اجازه بدهید تا آخر هفته‌ها دیرتر بخوابد اما در هفته‌های اول نیز او را وادار کنید که حتی در اواخر هفته راس ساعت تعیین شده بخوابد.

 محیط خواب کودک باید مناسب باشد 

 دومین بخش از مسئله بهداشت خواب کودک این است که باید محیط اتاق کاملاً راحت باشد و کودک در آنجا احساس آرامش و امنیت داشته باشد و بتواند بخوابد. در صورتی که کودک شما شبها از اتاق خود می‌ترسد از پزشک کمک بخواهید تا در این رابطه شما را راهنمایی کند. به خاطر داشته باشید که هدف ما این نیست که به کودک خود نشان بدهیم درون کمد هیولا وجود ندارد بلکه باید به او نشان دهیم که اصلاً هیولایی وجود ندارد و دوره هیولا و اژدها به سر آمده است و به او آرامش خاطر بدهید.

• اطمینان حاصل کنید که تخت کودک با قد او تناسب دارد و کاملا راحت است. اگر کودک به پتوی بیشتری نیاز دارد به این نیاز او پاسخ بدهید و اگر بالش بیشتری می‌‌خواهد به او بالش بدهید.
• اگر قبل از غروب خورشید باید کودک تان را بخوابانید حتماً پنجره اتاقش را با پرده ضخیم بپوشانید.
• یکی دیگر از ابزارهای بسیار عالی برای خواب بهتر کودک استفاده از دستگاه مخصوصی است که با تولید یک صدای ملایم به کودک برای خواب بهتر کمک می‌کند.

 با رعایت بهداشت خواب شما به کودک خود کمک می‌کنید راحت ‌تر وارد مرحله جدیدی در زندگی خود شود اما باید اطمینان حاصل کنید که هر اقدامی که باعث می‌شود او راحت تر بخوابد را انجام داده اید.

 بر خواسته خود برای جدا خوابیدن کودک بایستید 

 در اکثر جانبه‌ها کودکان به این واقعیت نیاز دارند که پدر و مادرشان بر روی قول و حرف خود بمانند و البته درخواست برای جدا خوابیدن کودک از این قاعده جدا نیست. در صورتی که شما نمی‌توانید بر این تصمیم خود بایستید باعث بی ‌اعتمادی و گیج شدن کودک خود خواهید شد به عنوان مثال اگر امروز شما حوصله ندارید و کودک تان در حال بازی با تفنگ آب پاش است و شما بر سر او داد می‌زنید اما روز بعد او را تشویق می‌کنید در واقع فرزند شما دچار سردرگمی‌ خواهد شد و در ارتباط با قدرت اختیار شما سوالات زیادی در ذهن او نقش می‌بندد. این مسئله در خصوص جدا کردن اتاق خواب کودک نیز صدق می‌کند، اگر شما یک روز به کودک خود بگویید که باید جدا بخوابد و روز بعد او را به اتاق خواب خود ببرید در حال گیج کردن او خواهید بود و در واقع یک چالش بزرگ را به وجود خواهید آورد. در چند ماه اول شما باید بعد مسئله جدا کردن اتاق خواب کودک و تنها خوابیدن قاطعیت داشته باشید تا به تدریج کودک به شرایط جدید عادت کند. به محض ایجاد این قانون کودک متوجه می‌‌شود که باید از الگوی جدید خواب خود پیروی کند و در آینده قدردان شما خواهد بود. شما می‌توانید گاهی اوقات او را به اتاق خواب خود ببرید. جدا کردن اتاق خواب کودک یک تغییر کوچک اما تاثیر گذار است. قبل از خواب اوقات خوشی را با کودک خود سپری کنید و با هم خوش بگذرانید و به محض آنکه موقع خواب فرا رسید از برنامه طراحی شده پیروی کنید. من به شما و خانواده شما قول می‌دهم زندگی شادتر و سالم تری داشته باشید.

چه زمانی باید اتاق کودک را از والدین جدا کرد؟

تصمیم گیری برای جداکردن اتاق کودک از اتاق والدین بستگی به عوامل مختلفی از جمله سن کودک، نیازهای خاص او، فضای موجود در منزل و سبک زندگی خانواده دارد. اما در کل، برخی از نکاتی که ممکن است در تصمیم گیری شما موثر باشد، عبارتند از:

1. سن کودک: معمولاً تصمیم به جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که کودک به سنی برسد که به شدت به حریم خصوصی و استقلالش احترام می‌گذارد و نیاز دارد تا فضای خود را داشته باشد.

2. سبک زندگی خانواده: تصمیمگیری برای جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین، بر اساس نیازهای و ترجیحات خانواده و همچنین فضای موجود در منزل انجام می‌شود. برخی از خانواده‌ها از جداکردن اتاق کودک از اتاق والدین احساس راحتی بیشتری می‌کنند، در حالی که برای برخی دیگر این موضوع ممکن است به معنای از دست دادن زمانی مشترک با کودک باشد.

3. نیازهای و خصوصیات کودک: بررسی نیازهای و خصوصیات خاص کودک نیز تاثیرگذار در تصمیم گیری می‌باشد. برخی از کودکان احساس امنیت و راحتی بیشتری در کنار والدین کردند و احتمالاً نیاز به اتاق جداگانه را ندارند، در حالی کودکان دیگر از استقلال و خود برتری خود لذت می‌برند و اتاق جداگانه نیازهای آنها را بیشتر برطرف می‌کند.

با توجه به موارد فوق، می‌توانید با مشورت با همسر خود و در نهایت با توجه به نیازهای و شرایط خانواده، تصمیمی به صورت متوازن و منطقی برای جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین بگیرید.