اختلال حسی در کودکان اوتیسم: مشکلات حسی کودک طیف اوتیسم

برای برخی از بچه‌ها، محرک‌های حسی می‌توانند به حدی طاقت فرسا باشند که عملکرد روزانه آن‌ها را مختل کند. مشکلات پردازش حسی معمولاً در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم دیده می‌شود، و تقریباً همه این کودکان برخی از مشکلات پردازش حسی را دارند. مسائل پردازش حسی همچنین با اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD)، اختلالات اضطرابی و اختلالات هماهنگی رشد همراه است ، زیرا مشکلات پردازش حسی نیز می‌تواند بر مهارت‌های حرکتی کودک تأثیر بگذارد.

اختلال اوتیسم چیست؟ 

اختلال اوتیسم (ASD) یک شرایط رشد پیچیده است که شامل چالش‌های مداوم در تعامل اجتماعی، گفتار و ارتباطات غیر کلامی و رفتارهای محدود یا تکراری است. اثرات اختلال اوتیسم و شدت علائم در هر فرد متفاوت است.

اختلال اوتیسم معمولاً برای اولین بار در کودکی با بسیاری از بارزترین علائم در حدود 2-3 سالگی تشخیص داده می‌شود، اما برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم تا زمانی که کودک خود را متوقف نمی‌کنند یا مهارت‌های قبلی خود را از دست می‌دهند ، به طور طبیعی رشد می‌کنند اختلال طیف اوتیسم نیز در پسران سه تا چهار برابر بیشتر از دختران است و بسیاری از دختران مبتلا به اختلال اوتیسم نسبت به پسران علائم کمتری دارند. اوتیسم یک بیماری مادام العمر است. با این حال، بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم به زندگی مستقل، مثمر ثمر و رضایت بخشی ادامه می‌دهند. اطلاعات اینجا در درجه اول بر روی کودکان و نوجوانان متمرکز است.

ویژگی‌های اختلالات طیف اوتیسم 

اوتیسم از نظر فردی و شخصی از نظر علائم متفاوت است. طیف وسیعی از توانایی ها و ویژگی‌های کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم وجود دارد و این علائم در هیچ دو کودکی به صورت یکسان ظاهر نمی‌شوند یا رفتار یکسانی ندارد. علائم ممکن است از خفیف تا شدید باشد و اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کند.

ویژگی‌های اختلال طیف اوتیسم به دو دسته تقسیم می‌شود.

• تعامل اجتماعی و مشکلات ارتباطی: از جمله مشکلات در مکالمه عادی رفت و برگشت، کاهش اشتراک علایق یا احساسات، چالش در درک یا پاسخ به نشانه‌های اجتماعی مانند تماس چشمی و حالات صورت، نقص در رشد / حفظ / درک روابط ( مشکل در دوست یابی)، و دیگر موارد.
• الگوهای محدود، و تکرار شونده از رفتارها، علایق یا فعالیت‌ها: دست زدن و قدم زدن در انگشتان پا، بازی با اسباب‌بازی‌ها به روشی غیرمعمول (مانند صف کشیدن ماشین‌ها یا دور زدن اشیا)، صحبت به روشی منحصر به فرد (مانند استفاده از الگوهای عجیب یا زمینه‌های سخنرانی یا “فیلم نامه نویسی” از نمایش‌های مورد علاقه)، داشتن نیاز قابل توجه به یک روال یا ساختار قابل پیش بینی، نشان دادن علاقه شدید به فعالیت‌هایی که برای یک کودک با سن مشابه غیر معمول است، و جنبه‌های حسی جهان را به روشی غیرمعمول یا شدید تجربه می‌کند ( مانند بی‌تفاوتی نسبت به درد یا دما، بوی زیاد یا لمس اشیا، شیفتگی به نور و حرکت، غرق شدن در صداهای بلند و غیره) و موارد دیگر.

همچنین، در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم از هوش طبیعی برخوردار هستند، بسیاری دیگر دارای تأخیرهای رشدی ذهنی خفیف یا قابل توجه هستند. علاوه بر این، افراد مبتلا به اوتیسم در معرض خطر بیشتری برای برخی از شرایط پزشکی مانند مشکلات خواب، تشنج و بیماری‌های روانی هستند.

اختلال پردازش حسی چیست؟

اختلال پردازش حسی (که در گذشته اختلال ادغام حسی نامیده می‌شد) بیماری است که در آن مغز و سیستم عصبی در پردازش یا ادغام محرک دچار مشکل می‌شوند. اختلال پردازش حسی یک بیماری نوروفیزیولوژیک است که در آن ورودی حسی یا از محیط یا از بدن فرد ضعیف تشخیص داده می‌شود، یا تفسیر نمی‌شود و (یا) که پاسخ‌های غیر معمول به آن مشاهده می‌شود. برای کودک مبتلا به اختلال پردازش حسی، پردازش احساس گرما یا سرما، خستگی، گرسنگی، نور و صدا می‌تواند چالش برانگیز و طاقت فرسا باشد. اختلال پردازش حسی حتی می‌تواند پاسخ‌های نامنظمی را ایجاد کند که می‌تواند باعث مشکلات سلامتی مانند عدم ثبت دما به روشی معمول شود که به فرد اجازه می‌دهد لباس مناسب برای سلامتی و ایمنی بپوشد. مانند اوتیسم، اختلال پردازش حسی نیز در یک طیف وجود دارد و می‌تواند فقط روی یک حس مانند شنیدن، چشایی یا همه آن‌ها تأثیر بگذارد. به عنوان یک والد، چالش‌های واقعی اختلال پردازش حسی این است که بفهمید آیا کودک شما آسیب دیده، سرما خورده است، گرسنه است و … و سپس به آن‌ها کمک کنید تا به مرحله ای برسند که بتوانند خود را تنظیم کنند.

آیا اختلال پردازش حسی علامت اوتیسم است؟ 

اختلال پردازش حسی (SPD) مدت‌هاست که با اوتیسم همراه است و تظاهرات خارجی آن اغلب مواردی است که والدین را به سمت تشخیص می‌برد. سالها اختلال پردازش حسی به عنوان “علامت” اوتیسم شناخته می‌شد، اما یک مطالعه موفقیت آمیز در سال 2013 نشان داد که این اختلال یک پایه بیولوژیکی دارد که آن را از بسیاری دیگر از اختلالات عصبی جدا می‌کند. اخیراً مشخص شد که اختلال پردازش حسی در واقع یک اختلال مستقل است و کودکان می‌توانند اختلال پردازش حسی داشته باشند و نه اوتیسم و ​​بالعکس.

اختلال حسی در کودکان اوتیسم

وقتی دو اختلال در یک فرد وجود داشته باشد، این پدیده به عنوان “همبودی (comorbidity)” شناخته می‌شود. کودکانی که اختلال پردازش حسی آن‌ها با زیرگروه زیر پاسخ پذیری مطابقت دارد، به منظور هوشیاری و تحرک ، معمولاً به تحریک زیادی نیاز دارند، رفتاری که اغلب در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم مشاهده می‌شود. در همین حال، سایر کودکان مبتلا به اوتیسم علائمی شبیه به زیرگروه پاسخگو بیش از حد اختلال پردازش حسی دارند. از آنجا که اوتیسم و اختلال پردازش حسی هر دو دسته بیش از حد و کم واکنش نشان می‌دهند، اوتیسم و اختلال پردازش حسی گاهی اوقات با یکدیگر اشتباه می‌شوند.

رابطه اختلال پردازش حسی و اوتیسم یکی از موارد مورد علاقه دانشمندان و خانواده هایی است که با این بیماری روبرو هستند. مطالعات نشان می‌دهد که حداقل سه چهارم کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیستیک علائم قابل توجهی از اختلال پردازش حسی را دارند و احتمالاً بیشتر به این بستگی دارد که علائم قابل توجه چگونه تعریف می‌شود.

با این حال ، عکس این موضوع درست نیست. اکثر کودکان مبتلا به اختلال پردازش حسی اختلال طیف اوتیسم ندارند! تحقیقات نشان می‌دهد که دو بیماری اختلالات متمایز هستند همانطور که اختلال پردازش حسی و ADHD نیز اختلالات مختلف هستند.

مداخله مناسب به تشخیص دقیق بستگی دارد. پیگیری ارزیابی اختلال پردازش حسی توسط یک متخصص کاردرمانی واجد شرایط با آموزش تلفیق حسی تشخیص را تسهیل می‌کند که مسائل طیف اوتیستیک را از مسائل حسی متمایز می‌کند. این تمایز این احتمال را برای کودک شما افزایش می‌دهد که برای شرایط عصبی خود درمان مناسب داشته باشد.

با تحقیقات بیشتر در مورد رابطه اختلال پردازش حسی و اختلالات طیف اوتیسم، دانشمندان امیدوارند که مداخلات مناسب تر را برای همه کودکانی که دارای اختلال پردازش حسی یا اوتیسم هستند یا هر دو تسهیل کنند.

علائم اختلال پردازش حسی در کودکان اوتیسم

علائمی که ممکن است کودک شما به اختلال پردازش حسی مبتلا باشد:

• اختلال پردازش حسی می‌تواند بیش از حد یا تحت واکنش به تحریک بینایی، صدا، لمس و غیره نشان داده شود … مواردی که باعث ناراحتی می‌شوند مانند خیلی گرم یا خیلی سرد واکنش سریع و آنی، و موارد دیگر مانند پارس سگ می‌تواند واکنش مشابه فیزیکی داشته باشد پریشانی و اضطراب شدید
• عدم تحمل برخی پارچه ها و برخی از لباس‌ها: برخی از کودکان مبتلا به اختلال پردازش حسی نمی‌توانند مانند آنچه برخی لباس‌ها روی بدن خود احساس می‌کنند ، مقاومت کنند. آن‌ها به سبک‌های ساده و درزهای کمی احتیاج دارند و باید به برچسب‌هایی که بیرون زده شده باشند. آن‌ها ممکن است نتوانند پارچه های خاصی مانند پشم را بپوشند.
• عدم تحمل برخی از صداها یا صداهای بلند: برخی از کودکان مبتلا به اختلال پردازش حسی از صدای وکیوم، آژیرها یا گریه نوزادان متنفرند. این صداها می‌تواند باعث درد جسمی مبتلایان به اختلال پردازش حسی شود و تمرکز یا عملکرد را دشوار می‌کند.
• بافت و رنگ‌های غذایی باعث واکنش شدید می‌شوند. بسیاری از ما باید به فرزندانمان کمک کنیم تا در این مسئله پیمایش کنند.
• استفاده از مهارت‌های حرکتی ظریف مانند استفاده از مداد رنگی یا خودکار، قرار دادن لباس‌های کوچک روی عروسک‌ها یا استفاده از دکمه‌های لباس برای خودشان.
• مشکل در تغییر یا انتقال. در حالی که همه کودکان خردسال به زمان گذار احتیاج دارند، کودک مبتلا به اختلال پردازش حسی می‌تواند با تغییر وضعیت از یک فعالیت به فعالیت دیگر ، جابجایی اتاق‌ها یا خانه‌ها، تغییر کلاس‌ها یا حتی اگر پرده‌های خانه خود را عوض کنید، دچار مشکل شود. بسته به کودک، تغییر می‌تواند باعث ذوب شدن یا عقب نشینی کامل شود.
• دست و پا چلفتی: برخورد با چیزها یا افراد. مبتلایان به اختلال پردازش حسی گاهی اوقات در درک مکان بدن خود مشکل دارند. آن‌ها همچنین می‌توانند تحت تأثیر محیط خود قرار بگیرند و باعث شوند “مبلمان یا افراد اطراف خود را نبینند”.

آیا راهی برای درمان اختلال پردازش حسی وجود دارد؟ 

بله، روش‌های زیادی برای درمان اختلال پردازش حسی وجود دارد و ترفند این است که یک روش مناسب یا ترکیبی از روش‌های مختلف را برای کمک به کودک خود پیدا کنید. کار درمانگرانی که در مسائل حسی مهارت دارند می‌توانند بسیار مفید باشند. برخی از موارد ممکن است فقط لازم باشد که از رژیم غذایی یا در کمد خارج شوند تا زمانی که کودک شما به اندازه کافی بزرگ شود تا بتواند مکانیسم‌های مقابله ای را به تنهایی ایجاد کند. مهم‌ترین نکته ای که باید به خاطر بسپارید این است که هر فرد مبتلا به اختلال پردازش حسی متفاوت است و دنیا را به طریقی تجربه خواهد کرد که ممکن است درک نکنید. ایجاد یک “زبان” متقابل پیرامون آنچه آن‌ها احساس می‌کنند و تجربه می‌کنند (حتی اگر این زبان غیرکلامی باشد) یکی از بهترین ابزارهایی است که می‌توانید در توسعه آن کمک کنید. همانطور که پائولا آکیلا گفت: “کلید درک پاسخ یک فرد به احساس یا نیاز او به جستجوی احساس، مشاهده با ذهن باز و بدون قضاوت است. همه ما می‌توانیم کارآگاه شویم تا دلایل احتمالی پاسخ کودک به احساسی را که وقتی می‌خواهیم تعامل داشته باشیم ، تعیین کنیم. “